Airiños, airiños, aires

Airiños, airiños, aires,
airiños da miña terra,
airiños, airiños, aires,
airiños levaime a ela.

Sin ela vivir non podo,
non podo vivir contenta,
que a donde queira que vaia
cróbeme unha sombra espesa.
Cróbeme unha espesa nube
tal preñada de tormentas,
tal de soidás preñada
que a miña vida envenena.
Levaime, levaime, airiños,
como unha folliña seca,
que seca tamén me puxo
a callentura que queima.
¡Ay! si non me levás pronto,
airiños da miña terra,
si non me levás, airiños,
quisais xa non me conesan,
que a frebe que de min come
vaime consumindo lenta,
e no meu corazonciño
tamén traidora se ceiba.

[…]

Levaime, levaime, airiños,
levaime a donde espera
unha nai, que por min chora,
un pai que sin min n´alenta,
un irman por quen daría
a sangue das miñas venas,
e un amoriño, a quen alma
e vida prometera.
Si pronto non me levades
¡ay! morrerei de tristeza,
soia, nunha terra estraña
donde estraña me alomean,
donde todo canto, miro,
todo me dice ¡Estranxeira!

¡Ay! miña probe casiña!
¡Ay! miña vaca vermella,
años que balás nos montes
pombas qu´arrulás nas eiras,
mozas que atruxás bailando
redobre das castañetas,

[…]

¡Ai! quen fora paxariño
de leves alas lixeiras
¡Ai! con que prisa voara
toliña de tan contenta,
para cantar á alborada
nos campos da miña terra!
Agora mesmo partira,
partira como unha frecha,
sin medo as sombras da noite,
sin medo a noite negra;
e que chovera ou ventara,
e que ventara ou chovera,
voaría, voaría
hasta que alcansase a vela.
Pero non son paxariño
e irei morrendo de pena,
xa en lagrimas convertida,
xa en sospiriños desfeita.

[…]

Non permitás que aquí morra,
airiños da miña terra,
que inda penso que de morta
hei de sospirar por ela.
Aínda penso, airiños, aires,
que dimpois de morta sea
e aló polo campo santo,
donde enterrada me teñan,
pasés na calada noite
runxindo antre a folla seca,
ou murmurando medrosos
antre as brancas calaveras;
inda dimpois de mortiña,
airiños da miña terra,
Heivos de berrar: “ ¡Airiños,
airiños, levaime a ela!

प्यारी हवाओं, मंद मंद बहती हवाओं

प्‍यारी हवाओं, मंद मंद बहती हवाओं,
मेरे देश की प्यारी हवाओं,
प्यारी हवाओं, मंद-मंद बहती हवाओं,
ओ प्‍यारी हवाओं, मुझे ले चलो मेरे देश।

जी नहीं सकती मैं, दूर अपने देश से,
रह नहीं सकती प्रसन्न,
चाहे जाऊँ जहाँ भी,
करती है मेरा पीछा एक घनी परछाई,
ढकता है मुझे एक धुँधला बादल,
तूफान से घिरे,
अकेलेपन में कैद
विषाक्त हुआ मेरा जीवन।
मुझे ले चलो, ले चलो ओ प्यारी हवाओं,
एक छोटे सूखे पत्ते की तरह,
हो गई हूँ नीरस,
उस उत्तपत गर्मी से।
ओह! अगर ले नहीं चलती तुम मुझे शीघ्र यहाँ से,
ओ मेरे देश की प्यारी हवाओं,
अगर तुम ले नहीं चलतीं मुझे मेरे देश
तब शायद ही कोई पहचान पाएगा मुझे
और यह दु:ख मुझे
खाये जा रहा है भीतर-ही-भीतर
और सता रहा है
मेरे ह्दय को।

[…]

मुझे ले चलो, ले चलो ओ प्यारी हवाओं,
मुझे ले चलो वहाँ, जहाँ करती है इ्ंतजार मेरा,
एक माँ, जो बहाती है आँसू मेरे लिए
एक पिता, जो जी नहीं सकते मेरे बिना
एक भाई जिसके लिए,
दे सकती हूँ अपने खून का अन्तिम कतरा
और एक प्रेमी, जिसे समर्पित किया मैंने,
अपना प्राण, अपनी आत्मा ।
शीघ्र ही अगर तुम, मुझे ले नहीं जाते,
ओह! मैं मर जाउँगी दु:ख से,
अकेली एक अनजान देश में,
जहाँ देखते हैं मुझे सब एक अजनबी की तरह,
देखती हूँ मैं जहाँ भी
कहता है हर कोई, परदेशी !

ओह! वो मेरा प्यारा-सा छोटा घर।
ओह वो लाल चेहरे वाली मेरी गालिशियन गाय,
पहाड़ों में मिमियाती भेड़े
खलिहानों में गीत गाते कबूतर,
नाचते हुए नवनिहालों की आँख मिचौली
और करताल की गूँज।

[…]

काश! होती अगर मैं एक छोटी चिड़िया
हल्के पंखों वाली,
उड़ जाती मैं शीघ्र
खुशी से उन्मत
अरूणोदय काल, में गीत गाने के लिए
अपने देश के खेतों और खलिहानों में।
निकल जाती, इसी क्षण
एक तीर की तरह,
रात की परछाई से निर्भय,
काली रातों से निर्भय,
चाहे बारिश हो या हवा,
चाहे हवा हो या बारिश,
मैं उडूंगी, उडूंगी दूर उपर
जब तक, देख नहीं लेती मैं अपने देश को।
परन्तु हाय! नहीं हूँ मैं एक छोटी चिड़िया,
और मर जाउँगी, इस दर्द से,
पीडा-भरे आसुओं के साथ,
दर्द-भरी मेरी आहों के साथ।

[…]

मत मरने दो मुझे यहाँ,
ओ मेरे देश की प्यारी हवाओं,
सोचती हूँ मर कर भी,
आह भरूँगी वहाँ जाने के लिए।
सोचती हूँ अब भी ओ प्यारी हवाओं,
कि मर भी जाउँ मैं जब
दूर उस कब्रिस्तान में
जहाँ मैं दफ़न होउॅंगी
गुजरोगी तुम मेरे पास से, रात की गहराई में,
सरसराते हुए सूखे पत्तों की तरह,
या भय से कांपती हुई,
सफेद खोपड़ियों के बीच,
और मेरे मरने के बाद भी,
ओ मेरे देश की प्यारी हवाओं,
मैं तुम्हें आवाज दूँगी: प्यारी हवाओं,
प्यारी हवाओं, मुझे ले चलो मेरे देश !

TRADUCIÓN AO HINDI de Vikash Kumar Singh, da Universidade Nacional Aberta Indira Gandhi, Delhi

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

DESCARGAR CARTEL-POEMA

descargar-pdf
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

< VOLVER A ROSALÍA É MUNDIAL