Adiós ríos, adiós fontes
Adiós ríos, adiós fontes
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos,
non sei cándo nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde m’eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei.
Prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña d’o meu contento.
Muiño dos castañares,
noites craras do luar,
campaniñas timbradoiras
da igrexiña do lugar.
Amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adiós para sempre adiós!
¡Adiós, gloria! ¡Adiós, contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conoso,
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por extraños,
deixo a veiga polo mar;
deixo, en fin, canto ben quero…
¡quén puidera non deixar!
[…]
Adiós, adiós, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
[…]
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
[…]
¡Adiós tamén, queridiña…
Adiós por sempre quizáis!…
Dígoche este adiós chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás…
tantas légoas mar adentro…
¡Miña casiña!, ¡meu lar!
Bi xatirê te çem, bi xatirê te kanî
Bi xatirê te çem; bi xatirê te kanî;
Bi xatirê we newalên piçûk;
Bi xatirê we hemû tiştên ku min dît:
Nizanim emê kênga hevdû bibînin.
Axa min, axa min,
Axa ku ez li ser girbûm,
Bexçeyê ku min pir jê hezkir
Darhêjirên ku min danî.
Mêrg, çem, daristan,
Darên çamên ku bi ba diheciyan,
Çûçikên ku diwîçin,
Mala piçûka dilşadî ya min.
Aşê li şambelotan,
Şevên zelal,
Dengê zangoçka yê
Dêra herema min.
Çîlekên dendûreşk,
Yên ku min evîna xwe da
Rêyên nav zevîyên lazutan,
Bi xatirê we, heta bi hetayê bi xatirê we!
Bi xatirê te dilşadî, bi xatirê te dilşayî,
Berdidim mala ku hatim dinê,
Berdidim gundê ku nasdikim,
Ji bo dinya ku min hîn nediye.
Berdidim hevalên xwe ji bo biyanî,
Berdidim newalan ji bo deryayê,
Berdidim, xulasa, her tiştî…
Kî dixwast ku wan berbide…!
[…]
Bi xatirê we, bi xatirê we, ez diçim
Giyayên mezerên muqedes
Ciyên ku bavê min lê hatî definkirî,
Giyayên ku min pir maçkirî,
Axa ku jiyan daye me.
[…]
Êdî ji dûr ve pir ji dûr ve dibihîsim,
Dengê zangoçka Pomarê;
Ewê ji bo min, ax, ji bo vî rebenê
Carekî din qet nelêxe.
[…]
Bi xatirê te jî, evîna min,
Belkî jî heta bi hetayê bi xatirê te.
Ez vî xatirê bi girî ji te dixwazim
Ji devê deryayê.
Min ji bîr neke, evîna min,
Eger ku ez bimrim ji tenayîtiyê
Di nava nîve deryayê da…
Bi xatirê te mala min, bi xatirê te hêlîna min.
TRADUCIÓN AO CURDO DE PEPA BAAMONDE e URFAN KENî
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
DESCARGAR POEMA-CARTEL
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .