La hija del mar é unha novela en lingua castelá de Rosalía de Castro, publicada en 1859.

Ambientada na paisaxe da Costa da Morte e de Muxía, trátase dunha novela moi imaxinativa onde a desolación das personaxes, vítimas de complicados e apaixonados conflitos sentimentais e con especial protagonismo feminino (Teresa e Esperanza), están proxectadas no marco xeográfico, descrito como áspero e deserto.

Está dedicada a Manuel Murguía, con quen Rosalía casara en 1857. Foi publicada en Vigo, pola imprenta de Juan Compañel. A obra inclúe un prólogo no que a autora defende a súa condición de muller escritora.